Recensie Drie Uur van Anders Roslund
Genre: Thriller
Zweeds, 422 pagina’s
ISBN 978 90 445 4011 6
Uitgeverij: de Geus
Gaarne wil ik uitgeverij de Geus bedanken voor het recensie exemplaar.
Achetrflap: De ervaren rechercheur Ewert Grens treft in de haven van Stockholm 73 lichamen aan – en de vingerafdrukken van ex-infiltrant Piet hoffman. Deze blijkt zijn zinnen te hebben gezet op een regelmatig leven als beveiliger van VN-voedsel transporten. Maar daar komt snel een einde aan als Ewert hem dwingt tot de meest risicovolle infiltratie van zijn leven…
Anders Roslund schreef eerder al zeven boeken samen met Börge Hellström met commissaris Ewert Grens in de hoofdrol. Van alle gemankeerde politie mensen die we in boeken tegenkomen, is hij wel een van de meest tragische. Jaren geleden heeft hij per ongeluk zijn eigen vrouw aangereden waardoor deze in een soort coma geraakt is waar ze nooit meer uit kwam. Zelfs toen ze uiteindelijk was overleden, bleef Grens naar het verzorgingshuis komen waar ze gelegen had. Vervuld van schuldgevoel heeft hij niets meer te verliezen. Dat maakt hem tot de perfecte, onkreukbare speurder die nooit opgeeft en een verbeten jacht op onrecht maakt.
Als het boek begint, wordt er in een mortuarium een extra lijk gevonden. Als op een dergelijke plek die hermetisch afgesloten en uitvoerig gedocumenteerd is zich iets dergelijk voordoet, wordt meteen de politie verwittigd. Dan blijkt het op diverse andere mortuaria ook het geval te zijn. Allemaal jonge, onbekende Afrikaanse mensen. Ewert Grens bijt zich in de zaak vast om uit te zoeken wie die mensen zijn en hoe ze daar gekomen zijn. Het spoor leidt hem naar een container waar ze die 73 lichamen vinden. In de kleren van een van hen zit een kleine telefoon genaaid met de vingerafdrukken van Piet Hoffman erop. In twee voorafgaande delen met deze infiltrant, Drie Seconden en Drie Minuten, hadden de wegen van Grens en Hoffman zich al gekruist. Ze komen de mensmokkelaars bende op het spoor die voor deze massamoord verantwoordelijk is. Piet Hoffman moet nu infiltreren in die groep om zo de leiders te kunnen opsporen. Een bijzonder spannend verhaal volgt, vol actie, maar waar voortdurend stil gestaan wordt bij de persoonlijke levens van de hoofdpersonen. De tragiek van de mensonterende situaties wordt duidelijk beschreven. Stuitend is het om te lezen hoe de voedseltransporten in Afrika overvallen en vernietigd worden om zo de honger en uitzichtloosheid te vergroten opdat maar meer mensen zullen besluiten om naar Europa te vluchten. En zo in handen komen van de nietsontziende mensensmokkelaars.
Roslund en Hellström zijn in mijn ogen de ware opvolgers van Sjöwal en Wahloo. Bijzonder maatschappijkritische boeken met veel mededogen geschreven. Nu is Roslund alleen verder gegaan. Gelukkig maar, want “Drie Uur” is een fantastisch boek. Prachtig beschreven is ook de ultieme eenzaamheid van Grens die eigenlijk op het politiebureau woont. Hij slaapt op een krakkemikkige sofa en heeft nauwelijks een privéleven meer. Roslund schetst hem onder meer als volgt:
‘Ze legde haar hand even op de zijne, lang genoeg om hem eraan te herinneren hoe het voelt om aangeraakt te worden.’
Dergelijke zinnen staan er meer in dit beeldschone, en toch heftig realistische boek.
Vier en een halve ster.
